عزیز دل حقیقت سوزان این است که در روزگاری هستیم که زندگی به وسعت لبخند تو زیبا نیست . به قدر معصومیت نگاهت ،بی گناه نیست . به اندازه ی طعم خوش خنده ات ،شیرین نیست. و به اندازه شادی کودکانه ات ،دلچسب نیست. اما آنقدر کوچک است که در میان دستهایت جا میگیرد و آنقدر […]
عزیز دل
حقیقت سوزان این است که
در روزگاری هستیم که زندگی به وسعت لبخند تو زیبا نیست .
به قدر معصومیت نگاهت ،بی گناه نیست .
به اندازه ی طعم خوش خنده ات ،شیرین نیست.
و
به اندازه شادی کودکانه ات ،دلچسب نیست.
اما
آنقدر کوچک است که در میان دستهایت جا میگیرد
و
آنقدر بزرگ که در وسعت دریای دلت ته نشین می شود .
پس چشم به خیمه آسمان بدوز و اطمینان داشته باش که قاصد محبت خبر از پایان سرود زمستان می دهد.
دلیل نوشتن برای هر کس منحصربفرد است. نوشتن برای من یعنی برون ریزی درونیاتیست که گاه همچون شهدِ معطر ،شیرین و دلپذیرند و گاه چنان تلخ می شوند که باید خوراک زباله های نه شب شوند و به دست رفتگر مهربان به سفر بی بازگشت فرستاده شوند. نوشتن یعنی رویارویی «من» با «خود». تقابلی که در زمان سوار شدن «من» بر قطار تکبر پیش می آید . «من» مغرورانه آنچنان با سر و صدای گوشخراشی می تازد که مرهمی جز نوشتن برای تنهایی اش نیست . برای «من» مینویسم تا بذر مهر و آگاهی را در برهوت سیری ناپذیرش بکارم.
