می‌گویند “رزق” یعنی همان پشتوانه و اعتباری که برای هر کسی متفاوت است. “روزی” همان میزان مصرف روزانه است که افراد بر اساس میزان رزقشان از آن بهره‌مند می‌شوند. اما از همه مهمتر “برکت” است. برکت شامل همه افراد نیست و هیچ ارتباطی با میزان رزق ندارد. “برکت” یعنی لذتی که شخص از مصرف روزی‌اش […]
می‌گویند “رزق” یعنی همان پشتوانه و اعتباری که برای هر کسی متفاوت است.
“روزی” همان میزان مصرف روزانه است که افراد بر اساس میزان رزقشان از آن بهره‌مند می‌شوند.
اما از همه مهمتر “برکت” است. برکت شامل همه افراد نیست و هیچ ارتباطی با میزان رزق ندارد.
“برکت” یعنی لذتی که شخص از مصرف روزی‌اش می‌برد.
به اشتباه تصور می‌شود که رزق یعنی پشتوانه مالی و روزی فقط پولی است که روزانه بابت مایحتاج هزینه می‌کنیم.
در حقیقت انسان برای هر چیزی اعم از تفکر، خصایص، شادی، کلمه و صحبت، حواس پنجگانه، مال و ثروت، علم و آگاهی دارای رزق است اما اغلب فراموش می‌کند تا روزی خود را از پشتوانه‌ای که دارد، مصرف کند. در واقع از میزان روزی هیچ گاه کاسته نمی‌شود اما انسانها چشم روی داشته‌هایشان می‌بندند و هر روز فقیرتر می‌شوند.
به همین دلیل رفته رفته برکت و لذت هم از کارها و رفتار و تفکرش دور می‌شود.
سالها در کنار انسانی کار کردم که به شدت به رزق خود اعتقاد داشت. همیشه میگفت به صورتی خرج کن که انگار از خزانه ای بزرگ برداشت میکنی. معتقد بود که داشته های انسان با حساب دو دو تا چهارتای ما جور نیست و منبع عظیمی پشت سر ماست.
در کنار او بخشیدن و محبت کردن را آموختم. نکته جالب این بود که تاثیر این نگاه و طرز برخود با پیرامون و مسائل زندگی باعث شد که بفهمم قدرت مافوق طبیعی ما را احاطه کرده است.
و می توان گفت از وقتی که متوجه وجود رزق شدم و تلاش کردم تا روزی ام را درست مصرف کنم، برکت به زندگی و وجودم وارد شد.
دلیل نوشتن برای هر کس منحصربفرد است. نوشتن برای من یعنی برون ریزی درونیاتیست که گاه همچون شهدِ معطر ،شیرین و دلپذیرند و گاه چنان تلخ می شوند که باید خوراک زباله های نه شب شوند و به دست رفتگر مهربان به سفر بی بازگشت فرستاده شوند. نوشتن یعنی رویارویی «من» با «خود». تقابلی که در زمان سوار شدن «من» بر قطار تکبر پیش می آید . «من» مغرورانه آنچنان با سر و صدای گوشخراشی می تازد که مرهمی جز نوشتن برای تنهایی اش نیست . برای «من» مینویسم تا بذر مهر و آگاهی را در برهوت سیری ناپذیرش بکارم.
