راه هایی برای زندگی:گفتگو کردن

یکی از دوستان داستانی درباره یک زوج و اهمیت گفتگو بیان کرده بود که مطرح کردنش خالی از لطف نیست. زن و شوهری در روزهای اوایل ازدواجشان بر سر مسئله‌ای به مشکل برمی‌خورند. موقع مطرح کردن آن، مرد با صدای بلند شروع به صحبت می‌کند و ناگهان زن میان صحبت مرد، اتاق را ترک می‌کند. […]

یکی از دوستان داستانی درباره یک زوج و اهمیت گفتگو بیان کرده بود که مطرح کردنش خالی از لطف نیست. زن و شوهری در روزهای اوایل ازدواجشان بر سر مسئله‌ای به مشکل برمی‌خورند. موقع مطرح کردن آن، مرد با صدای بلند شروع به صحبت می‌کند و ناگهان زن میان صحبت مرد، اتاق را ترک می‌کند.

مرد این عمل را به شدت توهین‏آمیز می‌‏بیند و همین عامل سبب می‏شود تا آن دو یک روز قهر و دور از هم سر کنند.

بعد از یک شبانه‏روز زمانی که هر دو در اتاق پذیرایی نشسته بودند و مرد تلویزیون نگاه می‏کرد و زن کتاب می‏خواند، برقها قطع می‏شوند. مرد برای پیدا کردن شمع‏ها تقلا می‏کند و زن به کمک او می‏رود و سرانجام هر دو با هم شمع را روشن می‏کنند و روبروی هم می‏نشینند.

اول کمی از حضور هم شرمگین می‏شوند و سرانجام چشم در چشم شروع می‏کنند به خندیدن. به همین شکل یخ قهرشان آب می‏شود و شروع می‏کنند به صحبت کردن.

نکته جالب ماجرا درست در همین نقطه است. مرد به زن می‏گوید وقتی من در حال توضیح دادن مسئله بودم تو ناگهان مرا ترک کردی و این رفتار محترمانه‏ای نبود. انگار به من القا کردی که صحبتهایم برای تو ارزشی ندارد.

زن در حالی که چشم‏هایش از حدقه بیرون زده بود، گفت اما این تو بودی که شروع به داد و فریاد کردی و اجازه صحبت را به من ندادی.

زن و مرد بعد از کمی یکی به دو کردن بالاخره متوجه شدند که در خانواده زن همیشه رسم بوده وقتی مشکلی پیش می‏آید، از هم فاصله بگیرند تا بعد از آرام شدن درباره مشکل صحبت شود و در خانواده مرد روال به این صورت بوده که موقع حرف زدن باید طرف مقابل به صحبتهای آن شخص کامل گوش بدهد و پاسخ او را بدهد.

اگر این زوج روی ناراحتی‏شان از یکدیگر سرپوش می‏گذاشتند، هرگز نمی‏توانستند به این صورت با هم صحبت کنند و مشکل خود را به صورت ریشه‏ای حل کنند.

انسان‏ها از روزی که حرف زدن را یاد می گیرند، درگیر “مونولوگ” می‏شوند؛ یعنی یا فقط با خود صحبت می‏کنند یا اینکه یکی می گوید و یکی دیگر فقط گوش می کند. در حالی که انسان موجودی تنها نیست و عبارت است از دیگری. یعنی اینکه انسان به صورت پیوسته در ارتباط با دیگران خود را باز می‏شناساند.

در واقع ارتباط با دیگران یکی از مهمترین بسترهای رشد فردی و اجتماعی انسان است. برای برقراری این ارتباط بهترین و سریع‏ترین راه، زبان است که از طریق گفتگو ایجاد می‏شود. مدیریت گفتگو و ارتقا آن دو مولفه بسیار مهم در این خصوص است که زیر سازی آن بوسیله خوب شنیدن ایجاد می‏شود.

انسان‏ها از طریق گفتگو، نه تنها با یکدیگر ارتباط برقرار می‏کنند بلکه با یک ارتباط درست می‏توانند یک رابطه بی‏غل و غش و سرشار ازمحبت برقرار کنند و همچنین جهان ناشناخته خود را بازبشناسند و گام‏های توسعه و تکامل را طی کنند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

طراحی و پشتیبانی : آسان پرداز